Karpal Tünel Sendromu Nedi̇r ?

Karpal Tünel Sendromu, eldeki ilk üç parmağını etkileyen ve ilerleyici özelliği olan bir rahatsızlıktır.

Karpal tünel, el bileği içerisinde yer alan kemikler ve bağ dokular ile çevrili bir kanaldır. Bu kanalın içerisinden median sinir geçmektedir.

Bu sendrom genel olarak bilek kanalı dar olanlarda görülmekle beraber elini sık olarak aynı harekette kullanan kişilerde de görülmektedir.

Karpal tünel içinde bulunan median sinire baskı yapabilecek tümör ve enfeksiyonlar sonucu görülebilir.

Karpal tünel sendromu, hamilelik esnasında da görülebilen bir durumdur ancak çoğunlukla geçicidir. Marangozlarda, ev hanımlarında, kasaplarda ve bilgisayar mouse’unu sık kullanan kişilerde görülmektedir.

Bunların yanı sıra karpal tünel sendromu,  tendinozis ve romatoid artrit gibi farklı patolojilerin yanında ek olarak da görülebilmektedir.

Hastalar genel olarak parmaklarını şişkin, gergin ve sertlemiş olarak hissederler. Gece uykudan elde şişme hissi ve uyuşma karıncalanma hissi ile uyanırlar. Ardından ellerini sallayarak geçici bir rahatlama hissederler.

Karpal tünel sendromunda birçok kez tekrarlayan uyuşmalar olur ve hastalarda ciddi uyku bozukluğuna yol açar. Nadir de olsa el uyuşmaları kol, omuz ve boyuna kadar çıkabilir.

Hekime başvurulmadığı ve tedaviye başlanmadığı durumlarda daha ağrı nörolojik kayıplar, kuvvet kayıpları ve hareket bozuklukları görülebilmektedir.

Karpal tünel sendromunun teşhisinde en sık kullanılan ve en doğru sonuç veren yöntem elektromyografi (EMG)'dir.

Karpal tünel sendromunun konservatif ve cerrahi olmak üzere iki tedavi yöntemi bulunmaktadır.

Konservatif tedavi olarak fizik tedavi yöntemleri, splint kullanımı ve ilaç alımı uygulanmaktadır.

Karpal tünel sendromuna yönelik uygulanan fizik tedavi yöntemlerinde; median sinir mobilizasyonu, elektroterapi uygulamaları ve beraberinde egzersiz tedavisi bulunmaktadır. Standart uygulamaların haricinde hill terapi ve kinezyolojik bantlama gibi farklı yöntemler de kullanılabilmektedir.

Karpal tünel sendromunun cerrahi tedavi yöntemi ise ileri derecede nörolojik kayıpları olan hastalar için uygulanmaktadır.  Cerrahi sonrası dönemde de eklem hareket açıklığının kısıtlanmaması ve istirahate bağlı kas atrofisinin giderilmesine yönelik fizik tedavi süreci olmaktadır.